1 At si Ezechias ay nagsugo sa buong Israel at Juda, at sumulat ng mga liham naman sa Ephraim at Manases, na sila'y magsiparoon sa bahay ng Panginoon sa Jerusalem, upang ipangilin ang paskua sa Panginoon, sa Dios ng Israel.

1 Now Hezekiah sent to all Israel and Judah and wrote letters also to Ephraim and Manasseh, that they should come to the house of the Lord at Jerusalem to celebrate the Passover to the Lord God of Israel.

2 Sapagka't ang hari ay nakipagsanggunian, at ang kaniyang mga prinsipe, at ang buong kapisanan sa Jerusalem, upang ipangilin ang paskua sa ikalawang buwan.

2 For the king and his princes and all the assembly in Jerusalem had decided to celebrate the Passover in the second month,

3 Sapagka't hindi nila maipangilin sa panahong yaon, sapagka't ang mga saserdote ay hindi nangagpakabanal sa sukat na bilang, ni nagsipisan man ang bayan sa Jerusalem.

3 since they could not celebrate it at that time, because the priests had not consecrated themselves in sufficient numbers, nor had the people been gathered to Jerusalem.

4 At ang bagay ay matuwid sa harap ng mga mata ng hari at sa buong kapisanan.

4 Thus the thing was right in the sight of the king and all the assembly.

5 Sa gayo'y itinatag nila ang pasiya upang magtanyag sa buong Israel mula sa Beer-seba hanggang sa Dan, na sila'y magsisiparoon na ipangilin ang paskua sa Panginoon, sa Dios ng Israel, sa Jerusalem: sapagka't hindi nila ipinagdiwang sa malaking bilang sa gayong paraan na gaya ng nakasulat.

5 So they established a decree to circulate a proclamation throughout all Israel from Beersheba even to Dan, that they should come to celebrate the Passover to the Lord God of Israel at Jerusalem. For they had not celebrated it in great numbers as it was prescribed.

6 Sa gayo'y ang mga mangdadala ng sulat ay nagsiyaong dala ang sulat na mula sa hari at sa kaniyang mga prinsipe sa buong Israel at Juda, at ayon sa utos ng hari, na sinasabi, Kayong mga anak ni Israel manumbalik kayo sa Panginoon, sa Dios ni Abraham, ni Isaac, at ni Israel, upang siya'y manumbalik sa nalabi na nakatanan sa inyo na mula sa kamay ng mga hari sa Asiria.

6 The couriers went throughout all Israel and Judah with the letters from the hand of the king and his princes, even according to the command of the king, saying, “O sons of Israel, return to the Lord God of Abraham, Isaac and Israel, that He may return to those of you who escaped and are left from the hand of the kings of Assyria.

7 At kayo'y huwag maging gaya ng inyong mga magulang, at gaya ng inyong mga kapatid, na nagsisalangsang laban sa Panginoon, sa Dios ng kanilang mga magulang, na anopa't ibinigay niya sila sa pagkapahamak, gaya ng inyong nakikita.

7 Do not be like your fathers and your brothers, who were unfaithful to the Lord God of their fathers, so that He made them a horror, as you see.

8 Ngayo'y huwag kayong maging mapagmatigas na ulo, na gaya ng inyong mga magulang; kundi magsitalaga kayo sa Panginoon, at magsipasok sa kaniyang santuario, na kaniyang itinalaga magpakailan man at kayo'y mangaglingkod sa Panginoon ninyong Dios, upang ang kaniyang malaking galit ay maalis sa inyo.

8 Now do not stiffen your neck like your fathers, but yield to the Lord and enter His sanctuary which He has consecrated forever, and serve the Lord your God, that His burning anger may turn away from you.

9 Sapagka't kung kayo'y manumbalik sa Panginoon, ang inyong mga kapatid at ang inyong mga anak ay mangagkakasumpong ng habag sa harap nilang nagsibihag, at magsisibalik sa lupaing ito: sapagka't ang Panginoon ninyong Dios ay mapagbiyaya at maawain, at hindi itatalikod ang kaniyang mukha sa inyo, kung kayo'y manumbalik sa kaniya.

9 For if you return to the Lord, your brothers and your sons will find compassion before those who led them captive and will return to this land. For the Lord your God is gracious and compassionate, and will not turn His face away from you if you return to Him.”

10 Sa gayo'y ang mangdadala ng sulat ay nagdaan sa bayan at bayan sa lupain ng Ephraim at Manases hanggang sa Zabulon: nguni't sila'y tinatawanang mainam, at tinutuya sila.

10 So the couriers passed from city to city through the country of Ephraim and Manasseh, and as far as Zebulun, but they laughed them to scorn and mocked them.

11 Gayon ma'y ang iba sa Aser, at sa Manases, at sa Zabulon ay nangagpakumbaba, at nagsiparoon sa Jerusalem.

11 Nevertheless some men of Asher, Manasseh and Zebulun humbled themselves and came to Jerusalem.

12 Suma Juda naman ang kamay ng Dios upang papagisahing puso sila upang gawin ang utos ng hari at ng mga prinsipe sa pamamagitan ng salita ng Panginoon.

12 The hand of God was also on Judah to give them one heart to do what the king and the princes commanded by the word of the Lord.

13 At nagpupulong sa Jerusalem ang maraming tao upang ipagdiwang ang kapistahan ng tinapay na walang lebadura sa ikalawang buwan, na isang totoong malaking kapisanan.

13 Now many people were gathered at Jerusalem to celebrate the Feast of Unleavened Bread in the second month, a very large assembly.

14 At sila'y nagsitindig at inalis ang mga dambana na nangasa Jerusalem, at ang lahat na dambana na ukol sa kamangyan ay inalis nila, at kanilang inihagis sa batis ng Cedron.

14 They arose and removed the altars which were in Jerusalem; they also removed all the incense altars and cast them into the brook Kidron.

15 Nang magkagayo'y kanilang pinatay ang kordero ng paskua nang ikalabing apat ng ikalawang buwan: at ang mga saserdote at ang mga Levita ay nangapahiya, at nangagpakabanal, at nangagdala ng mga handog na susunugin sa bahay ng Panginoon.

15 Then they slaughtered the Passover lambs on the fourteenth of the second month. And the priests and Levites were ashamed of themselves, and consecrated themselves and brought burnt offerings to the house of the Lord.

16 At sila'y nagsitayo sa kanilang dako ayon sa kanilang ayos, ayon sa kautusan ni Moises na lalake ng Dios: iniwisik ng mga saserdote ang dugo, na kanilang tinanggap sa kamay ng mga Levita.

16 They stood at their stations after their custom, according to the law of Moses the man of God; the priests sprinkled the blood which they received from the hand of the Levites.

17 Sapagka't marami sa kapisanan na hindi nangagpakabanal; kaya't ang mga Levita ang may katungkulan ng pagpatay sa kordero ng paskua na ukol sa bawa't isa na hindi malinis, upang mga italaga sa Panginoon.

17 For there were many in the assembly who had not consecrated themselves; therefore, the Levites were over the slaughter of the Passover lambs for everyone who was unclean, in order to consecrate them to the Lord.

18 Sapagka't isang karamihan sa bayan, sa makatuwid baga'y marami sa Ephraim at sa Manases, sa Issachar, at sa Zabulon, ay hindi nangagpakalinis, gayon ma'y nagsikain sila ng kordero ng paskua na hindi gaya ng nasusulat. Sapagka't idinalangin sila ni Ezechias, na sinasabi, Patawarin nawa ng mabuting Panginoon ang bawa't isa.

18 For a multitude of the people, even many from Ephraim and Manasseh, Issachar and Zebulun, had not purified themselves, yet they ate the Passover otherwise than prescribed. For Hezekiah prayed for them, saying, “May the good Lord pardon

19 Na naglalagak ng kaniyang puso upang hanapin ang Dios, ang Panginoon, ang Dios ng kaniyang mga magulang, bagaman hindi siya nalinis ng ayon sa paglilinis sa santuario.

19 everyone who prepares his heart to seek God, the Lord God of his fathers, though not according to the purification rules of the sanctuary.”

20 At dininig ng Panginoon si Ezechias, at pinagaling ang bayan.

20 So the Lord heard Hezekiah and healed the people.

21 At ang mga anak ni Israel na nakaharap sa Jerusalem ay nagdiwang ng kapistahan ng tinapay na walang lebadura na pitong araw, na may malaking kasayahan: at ang mga Levita at ang mga saserdote ay nagsipuri araw-araw sa Panginoon na nagsisiawit na may matunog na panugtog sa Panginoon.

21 The sons of Israel present in Jerusalem celebrated the Feast of Unleavened Bread for seven days with great joy, and the Levites and the priests praised the Lord day after day with loud instruments to the Lord.

22 At si Ezechias ay nagsalitang may kagandahang loob sa lahat na Levita sa mga matalino sa paglilingkod sa Panginoon. Sa gayo'y nagsikain sila sa buong kapistahan sa loob ng pitong araw, na nangaghahandog ng mga hain na mga handog tungkol sa kapayapaan, at nangagpahayag ng kasalanan sa Panginoon, sa Dios ng kanilang mga magulang.

22 Then Hezekiah spoke encouragingly to all the Levites who showed good insight in the things of the Lord. So they ate for the appointed seven days, sacrificing peace offerings and giving thanks to the Lord God of their fathers.

23 At ang buong kapisanan ay nagsanggunian upang magdiwang ng ibang pitong araw: at sila'y nangagdiwang ng ibang pitong araw na may kasayahan.

23 Then the whole assembly decided to celebrate the feast another seven days, so they celebrated the seven days with joy.

24 Sapagka't si Ezechias na hari sa Juda ay nagbigay sa kapisanan ng pinakahandog na isang libong baka at pitong libong tupa; at ang mga prinsipe ay nangagbigay sa kapisanan ng isang libong baka at sangpung libong tupa; at lubhang maraming bilang ng mga saserdote ay nangagpakabanal.

24 For Hezekiah king of Judah had contributed to the assembly 1,000 bulls and 7,000 sheep, and the princes had contributed to the assembly 1,000 bulls and 10,000 sheep; and a large number of priests consecrated themselves.

25 At ang buong kapisanan ng Juda, pati ng mga saserdote at mga Levita, at ang buong kapisanan na lumabas sa Israel, at ang mga taga ibang lupa na nagsilabas sa lupain ng Israel, at nagsitahan sa Juda, ay nangagalak.

25 All the assembly of Judah rejoiced, with the priests and the Levites and all the assembly that came from Israel, both the sojourners who came from the land of Israel and those living in Judah.

26 Sa gayo'y nagkaroon ng malaking kagalakan sa Jerusalem: sapagka't mula sa panahon ni Salomon na anak ni David na hari sa Israel, ay hindi nagkaroon ng gayon sa Jerusalem.

26 So there was great joy in Jerusalem, because there was nothing like this in Jerusalem since the days of Solomon the son of David, king of Israel.

27 Nang magkagayo'y ang mga saserdote na mga Levita ay nagsitindig at binasbasan ang bayan: at ang kanilang tinig ay narinig, at ang kanilang dalangin ay umilanglang sa kaniyang banal na tahanan, hanggang sa langit.

27 Then the Levitical priests arose and blessed the people; and their voice was heard and their prayer came to His holy dwelling place, to heaven.

n/a

New American Standard Bible Copyright ©1960, 1962, 1963, 1968, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1995 by The Lockman Foundation, La Habra, Calif. All rights reserved. For Permission to Quote Information visit http://www.lockman.org