1 Oh buksan mo sana ang langit, na ikaw ay bumaba, na ang mga bundok ay gumuho sa iyong harapan.

1 Oh, that You would rend the heavens and come down,That the mountains might quake at Your presence—

2 Gaya ng kung nililiyaban ng apoy ang siitan, at ng kung pinakukulo ng apoy ang tubig; upang ipakilala ang iyong pangalan sa iyong mga kaaway, upang ang mga bansa ay manginig sa iyong harapan!

2 As fire kindles the brushwood, as fire causes water to boil—To make Your name known to Your adversaries,That the nations may tremble at Your presence!

3 Nang ikaw ay gumawa ng mga kakilakilabot na bagay na hindi namin hinihintay, ikaw ay bumaba, ang mga bundok ay gumuho sa iyong harapan.

3 When You did awesome things which we did not expect,You came down, the mountains quaked at Your presence.

4 Sapagka't hindi narinig ng mga tao mula nang una, o naulinigan man ng pakinig, o ang mata ay nakakita man ng Dios liban sa iyo, na iginagawa niya ng kabutihan ang naghihintay sa kaniya.

4 For from days of old they have not heard or perceived by ear,Nor has the eye seen a God besides You,Who acts in behalf of the one who waits for Him.

5 Iyong sinasalubong siya na nagagalak at gumagawa ng katuwiran, yaong nagsialaala sa iyo sa iyong mga daan: narito, ikaw ay napoot, at kami ay nagkasala: napasa kanila kaming malaong panahon; at maliligtas baga kami?

5 You meet him who rejoices in doing righteousness,Who remembers You in Your ways.Behold, You were angry, for we sinned,We continued in them a long time;And shall we be saved?

6 Sapagka't kaming lahat ay naging parang marumi, at ang lahat naming katuwiran ay naging parang basahang marumi: at nalalantang gaya ng dahon kaming lahat; at tinatangay kami ng aming mga kasamaan, na parang hangin.

6 For all of us have become like one who is unclean,And all our righteous deeds are like a filthy garment;And all of us wither like a leaf,And our iniquities, like the wind, take us away.

7 At walang tumatawag ng iyong pangalan, na gumigising upang manghawak sa iyo; sapagka't ikinubli mo ang iyong mukha sa amin, at iyong pinugnaw kami sa aming mga kasamaan.

7 There is no one who calls on Your name,Who arouses himself to take hold of You;For You have hidden Your face from usAnd have delivered us into the power of our iniquities.

8 Nguni't ngayon, Oh Panginoon, ikaw ay aming Ama; kami ang malagkit na putik, at ikaw ay magpapalyok sa amin; at kaming lahat ay gawa ng iyong kamay.

8 But now, O Lord, You are our Father,We are the clay, and You our potter;And all of us are the work of Your hand.

9 Huwag kang lubhang mapoot, Oh Panginoon, o umalaala man ng kasamaan ng magpakailan man: narito, tingnan mo, isinasamo namin sa iyo, kaming lahat ay iyong bayan.

9 Do not be angry beyond measure, O Lord,Nor remember iniquity forever;Behold, look now, all of us are Your people.

10 Ang iyong mga bayang banal ay naging ilang, ang Sion ay naging giba, ang Jerusalem ay sira.

10 Your holy cities have become a wilderness,Zion has become a wilderness,Jerusalem a desolation.

11 Ang aming banal at magandang bahay, na pinagpupurihan sa iyo ng aming mga magulang ay nasunog sa apoy; at lahat naming maligayang bagay ay nasira.

11 Our holy and beautiful house,Where our fathers praised You,Has been burned by fire;And all our precious things have become a ruin.

12 Magpipigil ka baga sa mga bagay na ito, Oh Panginoon? ikaw baga'y tatahimik, at pagdadalamhatiin mo kaming mainam?

12 Will You restrain Yourself at these things, O Lord?Will You keep silent and afflict us beyond measure?

n/a

New American Standard Bible Copyright ©1960, 1962, 1963, 1968, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1995 by The Lockman Foundation, La Habra, Calif. All rights reserved. For Permission to Quote Information visit http://www.lockman.org