1 Pagkatapos nito'y ibinuka ni Job ang kaniyang bibig at sinumpa ang kaniyang kaarawan.

1 Afterward Job opened his mouth and cursed the day of his birth.

2 At si Job ay sumagot, at nagsabi,

2 And Job said,

3 Maparam nawa ang kaarawan ng kapanganakan sa akin, at ang gabi na nagsabi, may lalaking ipinaglihi.

3 “Let the day perish on which I was to be born,And the night which said, ‘A boy is conceived.’

4 Magdilim nawa ang kaarawang yaon; huwag nawang pansinin ng Dios mula sa itaas, ni silangan man ng liwanag.

4 “May that day be darkness;Let not God above care for it,Nor light shine on it.

5 Ang dilim at ang salimuot na kadiliman ang siyang mangagari niyaon; pag-ulapan nawa yaon; Pangilabutin nawa yaon ng lahat na nagpapadilim sa araw.

5 “Let darkness and black gloom claim it;Let a cloud settle on it;Let the blackness of the day terrify it.

6 Suma gabing yaon nawa ang pagsasalimuot ng kadiliman: huwag nawang kagalakan sa mga araw ng sangtaon; huwag nawang mapasok sa bilang ng mga buwan.

6 “As for that night, let darkness seize it;Let it not rejoice among the days of the year;Let it not come into the number of the months.

7 Narito, mapagisa ang gabing yaon; huwag nawang datnan yaon ng masayang tinig.

7 “Behold, let that night be barren;Let no joyful shout enter it.

8 Sumpain nawa yaong nanganunumpa sa araw, ng nangamimihasang gumalaw sa buwaya.

8 “Let those curse it who curse the day,Who are prepared to rouse Leviathan.

9 Mangagdilim nawa ang mga bituin ng pagtatakip-silim niyaon: maghintay nawa ng liwanag, nguni't huwag magkaroon: ni huwag mamalas ang mga bukang liwayway ng umaga:

9 “Let the stars of its twilight be darkened;Let it wait for light but have none,And let it not see the breaking dawn;

10 Sapagka't hindi tinakpan ang mga pinto ng bahay-bata ng aking ina, o ikinubli man ang kabagabagan sa aking mga mata.

10 Because it did not shut the opening of my mother’s womb,Or hide trouble from my eyes.

11 Bakit hindi pa ako namatay mula sa bahay-bata? Bakit di pa napatid ang aking hininga nang ipanganak ako ng aking ina?

11 “Why did I not die at birth,Come forth from the womb and expire?

12 Bakit tinanggap ako ng mga tuhod? O bakit ng mga suso, na aking sususuhin?

12 “Why did the knees receive me,And why the breasts, that I should suck?

13 Sapagka't ngayon ay nahihiga sana ako at natatahimik; ako sana'y nakakatulog; na napapahinga ako:

13 “For now I would have lain down and been quiet;I would have slept then, I would have been at rest,

14 Na kasama ng mga hari at ng mga kasangguni sa lupa, na nagsisigawa ng mga dakong ilang sa ganang kanila;

14 With kings and with counselors of the earth,Who rebuilt ruins for themselves;

15 O ng mga pangulo na nangagkaroon ng ginto, na pumuno sa kanilang bahay ng pilak:

15 Or with princes who had gold,Who were filling their houses with silver.

16 O gaya sana ng nalagas na nakatago, na hindi nabuhay; gaya sana ng sanggol na kailan man ay hindi nakakita ng liwanag.

16 “Or like a miscarriage which is discarded, I would not be,As infants that never saw light.

17 Doo'y naglilikat ang masama sa pagbagabag; at doo'y nagpapahinga ang pagod.

17 “There the wicked cease from raging,And there the weary are at rest.

18 Doo'y ang mga bihag ay nangagpapahingang magkakasama; hindi nila naririnig ang tinig ng nagpapaatag.

18 “The prisoners are at ease together;They do not hear the voice of the taskmaster.

19 Ang mababa at ang mataas ay nangaroon; at ang alipin ay laya sa kaniyang panginoon.

19 “The small and the great are there,And the slave is free from his master.

20 Bakit binibigyan ng liwanag ang nasa karalitaan, at ng buhay ang kaluluwang nasa kahirapan;

20 “Why is light given to him who suffers,And life to the bitter of soul,

21 Na naghihintay ng kamatayan, nguni't hindi dumarating; at hinahangad ng higit kaysa mga kayamanang nakatago;

21 Who long for death, but there is none,And dig for it more than for hidden treasures,

22 Na nagagalak ng di kawasa, at nangasasayahan, pagka nasumpungan ang libingan?

22 Who rejoice greatly,And exult when they find the grave?

23 Bakit binibigyan ng liwanag ang tao na kinalilingiran ng lakad, at ang kinulong ng Dios?

23 “Why is light given to a man whose way is hidden,And whom God has hedged in?

24 Sapagka't nagbubuntong hininga ako bago ako kumain, at ang aking mga angal ay bumubugsong parang tubig.

24 “For my groaning comes at the sight of my food,And my cries pour out like water.

25 Sapagka't ang bagay na aking kinatatakutan ay dumarating sa akin, at ang aking pinangingilabutan ay dumarating sa akin.

25 “For what I fear comes upon me,And what I dread befalls me.

26 Hindi ako tiwasay, ni ako man ay tahimik, ni ako man ay napapahinga; kundi kabagabagan ang dumarating.

26 “I am not at ease, nor am I quiet,And I am not at rest, but turmoil comes.”

n/a

New American Standard Bible Copyright ©1960, 1962, 1963, 1968, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1995 by The Lockman Foundation, La Habra, Calif. All rights reserved. For Permission to Quote Information visit http://www.lockman.org