1 Ano't nakaupong magisa ang bayan na puno ng mga tao! Siya'y naging parang isang bao, na naging dakila sa gitna ng mga bansa! Siya na naging prinsesa sa gitna ng mga lalawigan, ay naging mamumuwis!
1 How lonely sits the cityThat was full of people!She has become like a widowWho was once great among the nations!She who was a princess among the provincesHas become a forced laborer!
2 Siya'y umiiyak na lubha sa gabi, at ang mga luha niya ay dumadaloy sa kaniyang mga pisngi; sa lahat ng mangingibig sa kaniya ay walang umaliw sa kaniya: ginawan siya ng kataksilan ng lahat ng kaniyang mga kaibigan; sila'y naging kaniyang mga kaaway.
2 She weeps bitterly in the nightAnd her tears are on her cheeks;She has none to comfort herAmong all her lovers.All her friends have dealt treacherously with her;They have become her enemies.
3 Ang Juda ay pumasok sa pagkabihag dahil sa pagdadalamhati, at sa kabigatan ng paglilingkod; siya'y tumatahan sa gitna ng mga bansa, siya'y walang masumpungang kapahingahan; inabot siya ng lahat na manghahabol sa kaniya sa mga gipit.
3 Judah has gone into exile under afflictionAnd under harsh servitude;She dwells among the nations,But she has found no rest;All her pursuers have overtaken herIn the midst of distress.
4 Ang mga daan ng Sion ay nangagluluksa, sapagka't walang pumaparoon sa takdang kapulungan; lahat niyang pintuang-bayan ay giba, ang mga saserdote niya'y nangagbubuntong-hininga: ang mga dalaga niya ay nangagdadalamhati, at siya'y nasa kahapisan.
4 The roads of Zion are in mourningBecause no one comes to the appointed feasts.All her gates are desolate;Her priests are groaning,Her virgins are afflicted,And she herself is bitter.
5 Ang kaniyang mga kalaban ay naging pangulo, ang kaniyang mga kaaway ay nagsiginhawa; sapagka't pinagdalamhati siya ng Panginoon dahil sa karamihan ng kaniyang mga pagsalangsang: ang kaniyang mga batang anak ay pumasok sa pagkabihag sa harap ng kalaban.
5 Her adversaries have become her masters,Her enemies prosper;For the Lord has caused her griefBecause of the multitude of her transgressions;Her little ones have gone awayAs captives before the adversary.
6 At nawala ang buong kamahalan ng anak na babae ng Sion: ang kaniyang mga prinsipe ay naging parang mga usa na hindi makasumpong ng pastulan, at nagsiyaong walang lakas sa harap ng manghahabol.
6 All her majestyHas departed from the daughter of Zion;Her princes have become like deerThat have found no pasture;And they have fled without strengthBefore the pursuer.
7 Naaalaala ng Jerusalem sa kaarawan ng kaniyang pagdadalamhati at ng kaniyang mga karalitaan ang lahat niyang naging maligayang bagay ng mga kaarawan nang una: nang mahulog ang kaniyang bayan sa kamay ng kalaban, at walang sumaklolo sa kaniya, nakita siya ng mga kalaban, tinuya nila ang kaniyang mga pagkasira.
7 In the days of her affliction and homelessnessJerusalem remembers all her precious thingsThat were from the days of old,When her people fell into the hand of the adversaryAnd no one helped her.The adversaries saw her,They mocked at her ruin.
8 Ang Jerusalem ay lubhang nagkasala; kaya't siya'y naging parang maruming bagay; lahat ng nangagparangal sa kaniya ay humahamak sa kaniya, sapagka't kanilang nakita ang kaniyang kahubaran: Oo, siya'y nagbubuntong-hininga, at tumatalikod.
8 Jerusalem sinned greatly,Therefore she has become an unclean thing.All who honored her despise herBecause they have seen her nakedness;Even she herself groans and turns away.
9 Ang kaniyang karumihan ay nasa kaniyang mga laylayan; hindi niya naalaala ang kaniyang huling wakas; kaya't siya'y nababa ng katakataka; siya'y walang mangaaliw; masdan mo, Oh Panginoon, ang aking pagdadalamhati; sapagka't ang kaaway ay nagmalaki.
9 Her uncleanness was in her skirts;She did not consider her future.Therefore she has fallen astonishingly;She has no comforter.“See, O Lord, my affliction,For the enemy has magnified himself!”
10 Iginawad ng kalaban ang kaniyang kamay sa lahat niyang maligayang bagay; sapagka't nakita niya na ang mga bansa ay pumasok sa kaniyang santuario, yaong mga inutusan mo na huwag magsipasok sa iyong kapisanan.
10 The adversary has stretched out his handOver all her precious things,For she has seen the nations enter her sanctuary,The ones whom You commandedThat they should not enter into Your congregation.
11 Buong bayan niya ay nagbubuntong-hininga, sila'y nagsisihanap ng tinapay; ibinigay nila ang kanilang mga maligayang bagay na kapalit ng pagkain upang paginhawahin ang kaluluwa. Iyong tingnan, Oh Panginoon, at masdan mo; sapagka't ako'y naging hamak.
11 All her people groan seeking bread;They have given their precious things for foodTo restore their lives themselves.“See, O Lord, and look,For I am despised.”
12 Wala bagang anoman sa inyo, sa inyong lahat na nagsisipagdaan? Inyong masdan, at inyong tingnan kung may anomang kapanglawan na gaya ng aking kapanglawan, na nagawa sa akin, na idinalamhati sa akin ng Panginoon sa kaarawan ng kaniyang mabangis na galit.
12 “Is it nothing to all you who pass this way?Look and see if there is any pain like my painWhich was severely dealt out to me,Which the Lord inflicted on the day of His fierce anger.
13 Mula sa itaas ay nagsugo siya ng apoy sa aking mga buto, at mga pinananaigan; kaniyang ipinagladlad ng silo ang aking mga paa, kaniyang ibinalik ako: kaniyang ipinahamak ako at pinapanglupaypay buong araw.
13 “From on high He sent fire into my bones,And it prevailed over them.He has spread a net for my feet;He has turned me back;He has made me desolate,Faint all day long.
14 Pamatok ng aking mga pagsalangsang ay hinigpit ng kaniyang kamay; mga nagkalakiplakip, nagsiabot sa aking leeg; kaniyang pinanglupaypay ang aking kalakasan: ibinigay ako ng Panginoon sa kanilang mga kamay, laban sa mga hindi ko matatayuan.
14 “The yoke of my transgressions is bound;By His hand they are knit together.They have come upon my neck;He has made my strength fail.The Lord has given me into the handsOf those against whom I am not able to stand.
15 Iniuwi ng Panginoon sa wala ang lahat na aking mga makapangyarihang lalake sa gitna ko; siya'y tumawag ng isang takdang kapulungan laban sa akin upang pagwaraywarayin ang aking mga binata: niyapakan ng Panginoon na parang pisaan ng ubas ang anak na dalaga ng Juda.
15 “The Lord has rejected all my strong menIn my midst;He has called an appointed time against meTo crush my young men;The Lord has trodden as in a wine pressThe virgin daughter of Judah.
16 Dahil sa mga bagay na ito ay umiiyak ako; ang mata ko, ang mata ko ay dinadaluyan ng luha; sapagka't ang mangaaliw na marapat magpaginhawa ng aking kaluluwa ay malayo sa akin: ang mga anak ko ay napahamak, sapagka't nanaig ang kaaway.
16 “For these things I weep;My eyes run down with water;Because far from me is a comforter,One who restores my soul.My children are desolateBecause the enemy has prevailed.”
17 Iginawad ng Sion ang kaniyang mga kamay; walang umaliw sa kaniya; nagutos ang Panginoon tungkol sa Jacob, na silang nangasa palibot niya ay magiging kaniyang mga kalaban: ang Jerusalem ay parang maruming bagay sa gitna nila.
17 Zion stretches out her hands;There is no one to comfort her;The Lord has commanded concerning JacobThat the ones round about him should be his adversaries;Jerusalem has become an unclean thing among them.
18 Ang Panginoon ay matuwid; sapagka't ako'y nanghimagsik laban sa kaniyang utos: inyong pakinggan, isinasamo ko sa inyo, ninyong lahat na bayan, at inyong masdan ang aking kapanglawan: ang aking mga dalaga at ang aking mga binata ay pumasok sa pagkabihag.
18 “The Lord is righteous;For I have rebelled against His command;Hear now, all peoples,And behold my pain;My virgins and my young menHave gone into captivity.
19 Aking tinawagan ang mga mangingibig sa akin, nguni't dinaya nila: nalagot ang hininga ng aking mga saserdote at ng aking mga matanda sa bayan, habang nagsisihanap sila ng pagkain upang paginhawahin ang kanilang kaluluwa.
19 “I called to my lovers, but they deceived me;My priests and my elders perished in the cityWhile they sought food to restore their strength themselves.
20 Masdan mo, Oh Panginoon; sapagka't ako'y nasa kapanglawan; ang aking puso ay namamanglaw; ang aking puso ay nagugulumihanan; sapagka't ako'y lubhang nanghimagsik: sa labas ay tabak ang lumalansag, sa loob ay may parang kamatayan.
20 “See, O Lord, for I am in distress;My spirit is greatly troubled;My heart is overturned within me,For I have been very rebellious.In the street the sword slays;In the house it is like death.
21 Nabalitaan nila na ako'y nagbubuntong-hininga; walang umaliw sa akin; Lahat ng aking mga kaaway ay nangakarinig ng aking kabagabagan; sila'y nangatuwa na iyong ginawa: iyong pararatingin ang araw na iyong itinanyag, at sila'y magiging gaya ko.
21 “They have heard that I groan;There is no one to comfort me;All my enemies have heard of my calamity;They are glad that You have done it.Oh, that You would bring the day which You have proclaimed,That they may become like me.
22 Magsidating nawa ang lahat nilang kasamaan sa harap mo; at gawin mo sa kanila, ang gaya ng ginawa mo sa akin dahil sa lahat kong mga pagsalangsang: sapagka't ang aking mga buntong-hininga ay marami, at ang aking puso ay nanglulupaypay.
22 “Let all their wickedness come before You;And deal with them as You have dealt with meFor all my transgressions;For my groans are many and my heart is faint.”
n/a
New American Standard Bible Copyright ©1960, 1962, 1963, 1968, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1995 by The Lockman Foundation, La Habra, Calif. All rights reserved. For Permission to Quote Information visit http://www.lockman.org