1 Oh Dios, bakit mo itinakuwil kami magpakailan man? Bakit ang iyong galit ay umuusok laban sa mga tupa ng iyong pastulan?

1 A Maskil of Asaph.O God, why have You rejected us forever?Why does Your anger smoke against the sheep of Your pasture?

2 Alalahanin mo ang iyong kapisanan na iyong binili ng una, na iyong tinubos upang maging lipi ng iyong mana; at ang bundok ng Sion na iyong tinahanan.

2 Remember Your congregation, which You have purchased of old,Which You have redeemed to be the tribe of Your inheritance;And this Mount Zion, where You have dwelt.

3 Itaas mo ang iyong mga paa sa mga walang hanggang guho, ang lahat na kasamaang ginawa ng kaaway sa santuario.

3 Turn Your footsteps toward the perpetual ruins;The enemy has damaged everything within the sanctuary.

4 Ang mga kaaway mo'y nagsisiangal sa gitna ng iyong kapulungan; kanilang itinaas ang kanilang mga watawat na pinakatanda.

4 Your adversaries have roared in the midst of Your meeting place;They have set up their own standards for signs.

5 Sila'y tila mga tao na nangagtaas ng mga palakol sa mga kakahuyan.

5 It seems as if one had lifted upHis axe in a forest of trees.

6 At ngayo'y lahat ng gawang inanyuan doon. Kanilang pinagputolputol ng palakol at ng mga pamukpok.

6 And now all its carved workThey smash with hatchet and hammers.

7 Kanilang sinilaban ng apoy ang iyong santuario; kanilang dinumhan ang tahanang dako ng iyong pangalan hanggang sa lupa.

7 They have burned Your sanctuary to the ground;They have defiled the dwelling place of Your name.

8 Kanilang sinabi sa kanilang puso, ating gibaing paminsan: kanilang sinunog ang lahat na sinagoga ng Dios sa lupain.

8 They said in their heart, “Let us completely subdue them.”They have burned all the meeting places of God in the land.

9 Hindi namin nakikita ang aming mga tanda: Wala nang propeta pa; at wala mang sinoman sa amin na nakakaalam kung hanggang kailan.

9 We do not see our signs;There is no longer any prophet,Nor is there any among us who knows how long.

10 Hanggang kailan, Oh Dios, mangduduwahagi ang kaaway? Lalapastanganin ba ng kaaway ang iyong pangalan magpakailan man?

10 How long, O God, will the adversary revile,And the enemy spurn Your name forever?

11 Bakit mo iniuurong ang iyong kamay, ang iyong kanan? Ilabas mo sa iyong sinapupunan, at iyong lipulin sila.

11 Why do You withdraw Your hand, even Your right hand?From within Your bosom, destroy them!

12 Gayon ma'y ang Dios ay aking Hari ng una, na nagliligtas sa gitna ng lupa.

12 Yet God is my king from of old,Who works deeds of deliverance in the midst of the earth.

13 Iyong hinawi ang dagat sa iyong kalakasan: iyong pinagbasag ang mga ulo ng mga buwaya sa mga tubig.

13 You divided the sea by Your strength;You broke the heads of the sea monsters in the waters.

14 Iyong pinagputolputol ang mga ulo ng leviatan, ibinigay mo siya na pagkain sa bayan na tumatahan sa ilang.

14 You crushed the heads of Leviathan;You gave him as food for the creatures of the wilderness.

15 Ikaw ay nagbukas ng bukal at ilog: iyong tinutuyo ang mga malaking ilog.

15 You broke open springs and torrents;You dried up ever-flowing streams.

16 Ang araw ay iyo, ang gabi ay iyo rin: iyong inihanda ang liwanag at ang araw.

16 Yours is the day, Yours also is the night;You have prepared the light and the sun.

17 Iyong inilagay ang lahat ng mga hangganan ng lupa: iyong ginawa ang taginit at taginaw.

17 You have established all the boundaries of the earth;You have made summer and winter.

18 Iyong alalahanin ito, na nangduwahagi ang kaaway, Oh Panginoon, at nilapastangan ng mangmang na bayan ang iyong pangalan.

18 Remember this, O Lord, that the enemy has reviled,And a foolish people has spurned Your name.

19 Oh huwag mong ibigay ang kaluluwa ng inakay ng iyong kalapati sa mabangis na hayop: huwag mong kalimutan ang buhay ng iyong dukha magpakailan man.

19 Do not deliver the soul of Your turtledove to the wild beast;Do not forget the life of Your afflicted forever.

20 Magkaroong pitagan ka sa tipan: sapagka't ang mga madilim na dako ng lupa ay puno ng mga tahanan ng karahasan.

20 Consider the covenant;For the dark places of the land are full of the habitations of violence.

21 Oh huwag bumalik na may kahihiyan ang naaapi: pupurihin ng dukha at mapagkailangan ang iyong pangalan.

21 Let not the oppressed return dishonored;Let the afflicted and needy praise Your name.

22 Bumangon ka, Oh Dios, ipaglaban mo ang iyong sariling usap: alalahanin mo kung paanong dinuduwahagi ka ng mangmang buong araw.

22 Arise, O God, and plead Your own cause;Remember how the foolish man reproaches You all day long.

23 Huwag mong kalimutan ang tinig ng iyong mga kaaway: ang ingay niyaong nagsisibangon laban sa iyo ay patuloy na lumalala.

23 Do not forget the voice of Your adversaries,The uproar of those who rise against You which ascends continually.

n/a

New American Standard Bible Copyright ©1960, 1962, 1963, 1968, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1995 by The Lockman Foundation, La Habra, Calif. All rights reserved. For Permission to Quote Information visit http://www.lockman.org