1 At siya'y pumasok at nagdaan sa Jerico.

1 He entered Jericho and was passing through.

2 At narito, isang lalake na tinatawag sa pangalang Zaqueo; at siya'y isang puno ng mga maniningil ng buwis, at siya'y mayaman.

2 And there was a man called by the name of Zaccheus; he was a chief tax collector and he was rich.

3 At pinagpipilitan niyang makita si Jesus kung sino kaya siya; at hindi mangyari, dahil sa maraming tao, sapagka't siya'y pandak.

3 Zaccheus was trying to see who Jesus was, and was unable because of the crowd, for he was small in stature.

4 At tumakbo siya sa unahan, at umakyat sa isang punong kahoy na sikomoro upang makita siya: sapagka't siya'y magdaraan sa daang yaon.

4 So he ran on ahead and climbed up into a sycamore tree in order to see Him, for He was about to pass through that way.

5 At nang dumating si Jesus sa dakong yaon, ay siya'y tumingala, at sinabi sa kaniya, Zaqueo, magmadali ka, at bumaba ka; sapagka't ngayo'y kinakailangang ako'y tumuloy sa bahay mo.

5 When Jesus came to the place, He looked up and said to him, “Zaccheus, hurry and come down, for today I must stay at your house.”

6 At siya'y nagmadali, at bumaba, at tinanggap siyang may tuwa.

6 And he hurried and came down and received Him gladly.

7 At nang makita nila ito, ay nangagbulongbulungan silang lahat, na nangagsasabi, Siya'y pumasok na nanunuluyan sa isang taong makasalanan.

7 When they saw it, they all began to grumble, saying, “He has gone to be the guest of a man who is a sinner.”

8 At si Zaqueo ay nagtindig, at sinabi sa Panginoon, Narito, Panginoon, ang kalahati ng aking mga pag-aari ay ibinibigay ko sa mga dukha; at kung sakali't nakasingil akong may daya sa kanino mang tao, ay isinasauli ko ng makaapat.

8 Zaccheus stopped and said to the Lord, “Behold, Lord, half of my possessions I will give to the poor, and if I have defrauded anyone of anything, I will give back four times as much.”

9 At sinabi sa kaniya ni Jesus, Dumating sa bahay na ito ngayon ang pagkaligtas, sapagka't siya'y anak din naman ni Abraham.

9 And Jesus said to him, “Today salvation has come to this house, because he, too, is a son of Abraham.

10 Sapagka't ang Anak ng tao ay naparito upang hanapin at iligtas ang nawala.

10 For the Son of Man has come to seek and to save that which was lost.”

11 At samantalang pinakikinggan nila ang mga bagay na ito, ay dinugtungan niya at sinalita ang isang talinghaga, sapagka't siya'y malapit na sa Jerusalem, at sapagka't kanilang inakala na pagdaka'y mahahayag ang kaharian ng Dios.

11 While they were listening to these things, Jesus went on to tell a parable, because He was near Jerusalem, and they supposed that the kingdom of God was going to appear immediately.

12 Sinabi nga niya, Isang mahal na tao ay naparoon sa isang malayong lupain, upang tumanggap ng isang kaharian na ukol sa kaniyang sarili, at magbalik.

12 So He said, “A nobleman went to a distant country to receive a kingdom for himself, and then return.

13 At tinawag niya ang sangpu sa kaniyang mga alipin at binigyan sila ng sangpung mina, at sinabi sa kanila, Ipangalakal ninyo ito hanggang sa ako'y dumating.

13 And he called ten of his slaves, and gave them ten minas and said to them, ‘Do business with this until I come back.’

14 Datapuwa't kinapopootan siya ng kaniyang mga mamamayan, at ipinahabol siya sa isang sugo, na nagsasabi, Ayaw kami na ang taong ito'y maghari pa sa amin.

14 But his citizens hated him and sent a delegation after him, saying, ‘We do not want this man to reign over us.’

15 At nangyari, na nang siya'y muling magbalik, nang matanggap na ang kaharian, ay ipinatawag niya sa kaniyang harapan ang mga aliping yaon, na binigyan niya ng salapi, upang maalaman niya kung gaano ang kanilang tinubo sa pangangalakal.

15 When he returned, after receiving the kingdom, he ordered that these slaves, to whom he had given the money, be called to him so that he might know what business they had done.

16 At dumating sa harapan niya ang una, na nagsasabi, Panginoon, nagtubo ang iyong mina ng sangpung mina pa.

16 The first appeared, saying, ‘Master, your mina has made ten minas more.’

17 At sinabi niya sa kaniya, Mabuting gawa, ikaw na mabuting alipin: sapagka't nagtapat ka sa kakaunti, magkaroon ka ng kapamahalaan sa sangpung bayan.

17 And he said to him, ‘Well done, good slave, because you have been faithful in a very little thing, you are to be in authority over ten cities.’

18 At dumating ang ikalawa, na nagsasabi, Panginoon, nagtubo ang iyong mina ng limang mina.

18 The second came, saying, ‘Your mina, master, has made five minas.’

19 At sinabi niya sa kaniya, Magkaroon ka naman ng kapamahalaan sa limang bayan.

19 And he said to him also, ‘And you are to be over five cities.’

20 At dumating ang iba pa, na nagsasabi, Panginoon, narito ang iyong mina, na aking itinago sa isang panyo:

20 Another came, saying, ‘Master, here is your mina, which I kept put away in a handkerchief;

21 Dahil sa ako'y natakot sa iyo, sapagka't ikaw ay taong mabagsik kinukuha mo ang hindi mo inilagay, at ginagapas mo ang hindi mo inihasik.

21 for I was afraid of you, because you are an exacting man; you take up what you did not lay down and reap what you did not sow.’

22 Sinabi niya sa kaniya, Sa sariling bibig mo kita hinahatulan ikaw na masamang alipin. Nalalaman mo na ako'y taong mabagsik, na kumukuha ng hindi ko inilagay, at gumagapas ng hindi ko inihasik;

22 He *said to him, ‘By your own words I will judge you, you worthless slave. Did you know that I am an exacting man, taking up what I did not lay down and reaping what I did not sow?

23 Kung gayon, bakit hindi mo inilagay ang salapi ko sa bangko, at nang sa aking pagbalik ay mahingi ko yaon pati ng tinubo?

23 Then why did you not put my money in the bank, and having come, I would have collected it with interest?’

24 At sinabi niya sa mga nahaharap, Alisin ninyo sa kaniya ang mina, at ibigay ninyo sa may sangpung mina.

24 Then he said to the bystanders, ‘Take the mina away from him and give it to the one who has the ten minas.’

25 At sinabi nila sa kaniya, Panginoon, siya'y mayroong sangpung mina.

25 And they said to him, ‘Master, he has ten minas already.’

26 Sinasabi ko sa inyo, na bibigyan ang bawa't mayroon; datapuwa't ang wala, pati ng nasa kaniya ay aalisin sa kaniya.

26 I tell you that to everyone who has, more shall be given, but from the one who does not have, even what he does have shall be taken away.

27 Datapuwa't itong aking mga kaaway, na ayaw na ako'y maghari sa kanila, ay dalhin ninyo rito, at patayin ninyo sila sa harapan ko.

27 But these enemies of mine, who did not want me to reign over them, bring them here and slay them in my presence.”

28 At nang masabi niyang gayon, ay nagpatuloy siya sa unahan, na umahon sa Jerusalem.

28 After He had said these things, He was going on ahead, going up to Jerusalem.

29 At nangyari, na nang siya'y malapit na sa Betfage at Betania, sa bundok na tinatawag na Olivo, ay sinugo niya ang dalawa sa kaniyang mga alagad,

29 When He approached Bethphage and Bethany, near the mount that is called Olivet, He sent two of the disciples,

30 Na sinasabi, Magsiyaon kayo sa inyong lakad sa katapat na nayon; sa pagpasok ninyo roon, ay masusumpungan ninyo ang isang nakatali na batang asno, na hindi pa nasasakyan ng sinomang tao: kalagin ninyo siya, at dalhin ninyo siya rito.

30 saying, “Go into the village ahead of you; there, as you enter, you will find a colt tied on which no one yet has ever sat; untie it and bring it here.

31 At kung may sinomang tumanong sa inyo, Bakit ninyo kinakalag iyan? ganito ang inyong sasabihin, Kinakailangan siya ng Panginoon.

31 If anyone asks you, ‘Why are you untying it?’ you shall say, ‘The Lord has need of it.’”

32 At nagsiparoon ang mga sugo at nasumpungan ng ayon sa sinabi niya sa kanila.

32 So those who were sent went away and found it just as He had told them.

33 At nang kinakalag nila ang batang asno, ay sinabi sa kanila ng mga mayari niyaon, Bakit kinakalag ninyo ang batang asno?

33 As they were untying the colt, its owners said to them, “Why are you untying the colt?”

34 At sinabi nila, Kinakailangan siya ng Panginoon.

34 They said, “The Lord has need of it.”

35 At dinala nila siya kay Jesus: at inilagay nila ang kanilang mga damit sa ibabaw ng batang asno, at isinakay nila si Jesus sa ibabaw noon.

35 They brought it to Jesus, and they threw their coats on the colt and put Jesus on it.

36 At samantalang siya'y lumalakad, ay inilalatag nila ang kanilang mga damit sa daan.

36 As He was going, they were spreading their coats on the road.

37 At nang nalalapit siya sa libis ng bundok ng mga Olivo, ang buong karamihan ng mga alagad ay nangagpasimulang mangagkatuwa at mangagpuri sa Dios ng malakas na tinig dahil sa lahat ng mga gawang makapangyarihan na kanilang mangakita.

37 As soon as He was approaching, near the descent of the Mount of Olives, the whole crowd of the disciples began to praise God joyfully with a loud voice for all the miracles which they had seen,

38 Na sinasabi, Mapalad ang Hari na pumaparito sa pangalan ng Panginoon: kapayapaan sa langit, at kaluwalhatian sa kataastaasan.

38 shouting:Blessed is the King who comes in the name of the Lord;Peace in heaven and glory in the highest!”

39 At ilan sa mga Fariseo na mula sa karamihan ay nangagsabi sa kaniya, Guro, sawayin mo ang iyong mga alagad.

39 Some of the Pharisees in the crowd said to Him, “Teacher, rebuke Your disciples.”

40 At sumagot siya at nagsabi, Sinasabi ko sa inyo na kung hindi mangagsiimik ang mga ito, ang mga bato'y sisigaw.

40 But Jesus answered, “I tell you, if these become silent, the stones will cry out!”

41 At nang malapit na siya, nakita niya ang bayan, at ito'y kaniyang tinangisan,

41 When He approached Jerusalem, He saw the city and wept over it,

42 Na sinasabi, Kung sa araw na ito ay nakilala mo sana, sa iyong sarili, ang mga bagay na nauukol sa iyong kapayapaan! datapuwa't ngayo'y pawang nangatatago sa iyong mga mata.

42 saying, “If you had known in this day, even you, the things which make for peace! But now they have been hidden from your eyes.

43 Sapagka't darating sa iyo ang mga araw, na babakuran ka ng kuta ng mga kaaway mo, at kukubkubin ka, at gigipitin ka sa magkabikabila,

43 For the days will come upon you when your enemies will throw up a barricade against you, and surround you and hem you in on every side,

44 At ilulugso ka sa lupa, at ang mga anak mo na nasa loob mo; at sa iyo'y hindi sila magiiwan ng bato sa ibabaw ng kapuwa bato; sapagka't hindi mo nakilala ang panahon ng sa iyo'y pagdalaw.

44 and they will level you to the ground and your children within you, and they will not leave in you one stone upon another, because you did not recognize the time of your visitation.”

45 At pumasok siya sa templo, at pinasimulang itaboy sa labas ang mga nangagbibili,

45 Jesus entered the temple and began to drive out those who were selling,

46 Na sinasabi sa kanila, Nasusulat nga, At ang aking bahay ay magiging bahay-panalanginan: datapuwa't ginawa ninyong yungib ng mga tulisan.

46 saying to them, “It is written, ‘And My house shall be a house of prayer,’ but you have made it a robbersden.”

47 At nagtuturo siya arawaraw sa templo. Datapuwa't ang mga pangulong saserdote, at ang mga eskriba, at ang mga taong pangunahin sa bayan ay nangagsisikap na siya'y patayin:

47 And He was teaching daily in the temple; but the chief priests and the scribes and the leading men among the people were trying to destroy Him,

48 At di nila masumpungan kung ano ang kanilang magagawa; sapagka't natitigilan ang buong bayan sa pakikinig sa kaniya.

48 and they could not find anything that they might do, for all the people were hanging on to every word He said.

n/a

New American Standard Bible Copyright ©1960, 1962, 1963, 1968, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1995 by The Lockman Foundation, La Habra, Calif. All rights reserved. For Permission to Quote Information visit http://www.lockman.org