1 Taong ipinanganak ng babae ay sa kaunting araw, at lipos ng kabagabagan.

1 “Man, who is born of woman,Is short-lived and full of turmoil.

2 Siya'y umuusli na gaya ng bulaklak, at nalalagas: siya rin nama'y tumatakas na gaya ng anino, at hindi namamalagi.

2 “Like a flower he comes forth and withers.He also flees like a shadow and does not remain.

3 At iyo bang idinidilat ang iyong mga mata sa isang gaya nito, at ipinagsasama mo ako upang hatulan mo?

3 “You also open Your eyes on himAnd bring him into judgment with Yourself.

4 Sinong makakakuha ng malinis na bagay sa marumi? wala.

4 “Who can make the clean out of the unclean?No one!

5 Yayamang ang kaniyang mga kaarawan ay nangapasiyahan, ang bilang ng kaniyang mga buwan ay talastas mo, at iyong hinanggahan ang kaniyang mga hangganan upang huwag siyang makaraan;

5 “Since his days are determined,The number of his months is with You;And his limits You have set so that he cannot pass.

6 Ilayo mo sa kaniya ang iyong paningin, upang siya'y makapagpahinga, hanggang sa maganap niya, na gaya ng isang magpapaupa, ang kaniyang araw.

6 “Turn Your gaze from him that he may rest,Until he fulfills his day like a hired man.

7 Sapagka't may pagasa sa isang punong kahoy, na kung ito'y putulin, ay sisibol uli, at ang sariwang sanga niyaon ay hindi maglilikat.

7 “For there is hope for a tree,When it is cut down, that it will sprout again,And its shoots will not fail.

8 Bagaman ang kaniyang ugat ay tumanda sa lupa, at ang puno niyao'y mamatay sa lupa;

8 “Though its roots grow old in the groundAnd its stump dies in the dry soil,

9 Gayon ma'y sa pamamagitan ng amoy ng tubig ay sisibol, at magsasanga na gaya ng pananim.

9 At the scent of water it will flourishAnd put forth sprigs like a plant.

10 Nguni't ang tao ay namamatay at natutunaw; Oo, ang tao ay nalalagutan ng hininga, at saan nandoon siya?

10 “But man dies and lies prostrate.Man expires, and where is he?

11 Kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat, at ang ilog ay humuhupa at natutuyo;

11 “As water evaporates from the sea,And a river becomes parched and dried up,

12 Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon: hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon, ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog.

12 So man lies down and does not rise.Until the heavens are no longer,He will not awake nor be aroused out of his sleep.

13 Oh ikubli mo nawa ako sa Sheol. Na ingatan mo nawa akong lihim hanggang sa ang iyong poot ay makaraan, na takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at iyong alalahanin ako!

13 “Oh that You would hide me in Sheol,That You would conceal me until Your wrath returns to You,That You would set a limit for me and remember me!

14 Kung ang isang tao ay mamatay, mabubuhay pa ba siya? Lahat ng araw ng aking pakikipagbaka ay maghihintay ako, hanggang sa dumating ang pagbabago.

14 “If a man dies, will he live again?All the days of my struggle I will waitUntil my change comes.

15 Ikaw ay tatawag, at ako'y sasagot sa iyo: ikaw ay magtataglay ng nasa sa gawa ng iyong mga kamay.

15 “You will call, and I will answer You;You will long for the work of Your hands.

16 Nguni't ngayo'y binibilang mo ang aking mga hakbang: hindi mo ba pinapansin ang aking kasalanan?

16 “For now You number my steps,You do not observe my sin.

17 Ang aking pagsalangsang ay natatatakan sa isang supot, at iyong inilalapat ang aking kasamaan.

17 “My transgression is sealed up in a bag,And You wrap up my iniquity.

18 At tunay na ang bundok na natitibag, ay nawawala, at ang bato ay napababago mula sa kinaroroonan niyaon;

18 “But the falling mountain crumbles away,And the rock moves from its place;

19 Inuukit ng tubig ang mga bato; tinatangay ng mga baha niyaon ang alabok ng lupa: sa gayon iyong sinisira ang pagasa ng tao.

19 Water wears away stones,Its torrents wash away the dust of the earth;So You destroy man’s hope.

20 Ikaw ay nananaig kailan man laban sa kaniya at siya'y pumapanaw; iyong pinapagbabago ang kaniyang mukha, at iyong pinayayaon siya.

20 “You forever overpower him and he departs;You change his appearance and send him away.

21 Ang kaniyang mga anak ay nagtataglay ng karangalan, at hindi niya nalalaman; at sila'y ibinababa, nguni't hindi niya nahahalata sila.

21 “His sons achieve honor, but he does not know it;Or they become insignificant, but he does not perceive it.

22 Nguni't ang kaniyang laman sa kaniya ay masakit, at ang kaniyang kaluluwa sa loob niya ay namamanglaw.

22 “But his body pains him,And he mourns only for himself.”

n/a

New American Standard Bible Copyright ©1960, 1962, 1963, 1968, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977, 1995 by The Lockman Foundation, La Habra, Calif. All rights reserved. For Permission to Quote Information visit http://www.lockman.org